กงวน (RKM)

ชายเอื้อมตัวลงไปประกบปากของคูล…  “ อึ้มมม.. “  “ เรารักคูลนะ “  ชายเอื้อมหน้าเข้าไปหอมแก้มขาวนวลของคูลแล้วเลื่อนลงมาซุ้กไซร์ที่คอค่อยๆดูดดื่มเหมือนกับว่ามีน้ำผึ่งบนตัวของคูล  “ ชะชายย…เราว่า..อย่าทำแบบนี้เลยนะ “ คูลเอ่ย  ชายหยุดนิ่ง…  “ ทำไมละ.. เราต้องการคูลนะ “  “ หรือว่านายไม่ต้องการเรา “  “ อย่าฝื่นใจตัวเองเลยคูล “  “ เรามองตานายเราก็รู้ “  “ ว่านายเองก็ต้องการเราเหมือนกัน” มือหน้าไปประครองแก้มคนร่างบางมือเสยค้างให้เงยขึ้นมามองตาของตน  “ เราขอได้ไหม.. “ พอพูดจบชายก็ไปประปากสีชมพูเล็กของคูลอย่างนุ่มนวลคูลเองก็ทนไม่ไหวกับความรู้สึกแบบนี้ถึงเขาอยากจะหยุดมันมากเพียงไหนก็ตาม คูลตอบรับจูบของชายอย่างเร่าร้อนน้ำหวานในปากของคูลทำให้ชายไม่อาจหยุดจูบแบบนี้ได้เลย ชายอุ้มคูลไปนอนลงบนเตียง…คูลทำได้เพียงทำตามความรู้สึกของตนเองเขาจึงไม่ขันขื่นชายถอดเสื้อของคูล..ผิวของคูลที่ขาวเนียนถึงแม้จะมีเพียงแสงจากโค่มไฟบนหัวนอนก็สามารถทำให้ชายเห็นผิวของคูล…ชายเห็นแววตาของคูลก็สามารถรับรู้ได้ว่าคูลเองก็ต้องการมันเหมือนกัน..ถึงแม้คูลจะไม่ได...